Kijanje je univerzalno, ali takođe i jedinstveno kod svakoga od nas. To je zaštitna refleksna reakcija van svjesne kontrole kako bi se izbacile iritirajuće čestice iz nosa, koju nikada ne treba suzbijati.

Foto: Ilustracija, Pixabay

Pritisak koji vazdušni putevi trpe tokom kijanja je više od 30 puta veća u odnosu na teško disanje tokom vježbanja. Procjene su da vazduh putuje brzinom od 150 kilometara na sat u trenutku kijanja.

Možete i da ga spriječite tako što držite nos ili pritiskate ispod njega. Time se zaustavlja neuralni odgovor pomoću eksterne stimulacije. Ipak, imajući u vidu brzinu i pritisak, možda nije najbolja ideja da to činite.

Nevoljni refleks

Kijanje se pokreće kada su senzorni nervi u nosu stimulisani iritantima, poput alergena, virusa, bakterija i tečnosti.

Senzorni nervi onda nose informaciju u mozak.

Kada dovoljno signala stigne do mozga, pokreće se refleks kijanja. Kijanje prvo uključuje udisanje vazduha i podizanje pritiska unutar kanala kojima putuje vazduh. Onda kreće pokretanje dijafragme i mišića grudnog koša, refleksno zatvaranje očiju i snažno izbacivanje vazduha.

Tokom izbacivanja vazduha, jezik se podiže do nepca, čime se zatvara zadnji dio usta kako bi vazduh putovao kroz nos. Vazduh onda prolazi kroz nos i izbacuje sve iritante iz njega.

Da li treba da sprečavate kijanje?

Šta ako vas je nešto iziritiralo i pokrenut je refleks kijanja, ali trenutak nije dobar za tako nešto. Da li treba da spriječite da kinete?

Zatvaranje usta ili nosa tokom kijanja povećava pritisak u vazdušnim putevima pet do 20 puta u odnosu na uobičajeno kijanje. Kada vazduh nema gdje da pobjegne, pritisak se prebacuje na druga mjesta i može da vam ošteti oči, uši ili krvne sudove.

Iako je rizik mali, u medicinskim izvještajima postoje primjeri pucanja aneurizmi ili kolapsa plućnog krila.

Stoga, najbolje je da spriječite kijanje tako što ćete smanjiti efekte alergija i izbjegavati čestice koje vas iritiraju. A možete i da razvijete svoj stil kijanja ili jednostavno koristite maramicu.