Kao što je Šekspir rekao, svi mi imamo svoje ulaze i izlaze na ovoj velikoj sceni koju zovemo život, a sada su istraživači identifikovali specifičnu tačku u srednjim godinama kada naše moždane ćelije pokazuju prve znake opadanja.

Foto: Ilustracija/ Pexels

Ta starost, na osnovu skeniranja mozga i testova na 19.300 pojedinaca, u prosjeku je oko 44 godine. Ovdje počinje da se primjećuje degeneracija, prije nego što je dostigla svoju najbržu stopu u 67. godini.

Dok dostignemo 90, brzina starenja mozga se smanjuje.

Prema timu koji stoji iza nove studije, koju predvode istraživači sa Univerziteta Stoni Bruk u SAD, nalazi bi mogli biti od pomoći u pronalaženju načina da se promoviše bolje zdravlje mozga u kasnijim fazama života.

Neuronski stres

„Razumjevanje tačno kada i kako se starenje mozga ubrzava daje nam strateške vremenske tačke za intervenciju“, kaže neuronaučnica Univerziteta Stoni Bruk Lilian Muhica-Parodi.

Ona dodaje da su „identifikovali kritični period srednje životne dobi u kojoj  mozak počinje da doživljava opadanje pristupa energiji, ali prije nego što dođe do nepovratnog oštećenja“.

Tim je takođe uspioo da identifikuje potencijalni glavni pokretač ovog propadanja: neuronsku insulinsku rezistenciju.

Rezultati ukazuju da kako naš mozak stari, insulin ima smanjeni efekat na neurone, što znači da se manje glukoze uzima kao energija – što onda počinje da prekida moždanu signalizaciju.

Ova ideja da metabolizam utiče na starenje mozga podržana je genetskom analizom koju su sproveli istraživači. Aktivnost u vezi sa proteinom koji apsorbuje glukozu GLUT4 i proteinom za transport masti APOE odgovara znacima istrošenosti mozga.

Iz toga slijedi da bi na neki način zamjena ili popravka izvora energije za neurone mogla pomoći u usporavanju starenja mozga – i potencijalno nam dati drugu opciju liječenja neurodegenerativnih bolesti (APOE je takođe bio snažno povezan sa Alchajmerovom bolešću u prošlosti).

„Tokom srednjeg života, neuroni su metabolički pod stresom zbog nedovoljnog „goriva“, bore se, ali su i dalje održivi“, kaže Muhica-Parodi.

Kako dodaje,“obezbjeđivanje alternativnog goriva tokom ovog kritičnog perioda može pomoći u obnavljanju funkcije“.

Međutim, navodi ona u kasnijim godinama, produženo „gladovanje“ neurona moglo je da izazove niz drugih fizioloških efekata koji intervenciju čine manje efikasnom“.

Istraživači su testirali hipotezu sa grupom od 101 pojedinca koji su dobijali suplemente ketona, koji izgleda podstiču osjetljivost na insulin u moždanim ćelijama i potiskuju metabolička oštećenja.

Degradacija mozga se stabilizovala nakon uzimanja ketonskih suplemenata, a najveće koristi su se pojavile za one u srednjim godinama (40 do 59 u ovom slučaju). To ukazuje da bi tretman ove vrste mogao da funkcioniše, ali će vrijeme biti ključno, prenosi Science alert.

Neuronaučnik Botond Antal sa Univerziteta Stoni Bruk. kaže da „ovo predstavlja promjenu paradigme u načinu na koji razmišljamo o prevenciji starenja mozga“.

„Umjesto da čekamo kognitivne simptome, koji se možda neće pojaviti dok se ne dogodi značajna šteta, možemo potencijalno identifikovati ljude u riziku kroz neurometaboličke markere i intervenisati tokom ovog kritičnog perioda.

Istraživanje je objavio PNAS.